Θεραπεία στη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)

Η Χρόνια Αναπνευστική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) ή νόσος των καπνιστών, ακολουθεί διάφορα στάδια εξέλιξης, με τελική έκβαση την εγκατάσταση αναπνευστικής ανεπάρκειας. Διάφορετική είναι και η αντιμετώπιση κάθε φορά με έξι βασικές γραμμές θεραπείας:

Διακοπή του καπνίσματος: Έχει διαπιστωθεί υποχώρηση των συμπτωμάτων της ΧΑΠ με τη διακοπή του καπνίσματος και μάλιστα όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο πιο γρήγορα υποχωρούν τα συμπτώματα. Υπάρχουν ιατρεία διακοπής καπνίσματος που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στις περιπτώσεις που ο ασθενής δεν μπορεί να διακόψει το τσιγάρο, ενώ με πρωτοβουλία της Ομάδας Εργασίας Διακοπής Καπνίσματος και Προαγωγής Υγείας, της Ελληνικής Πνευμολογικής Εταιρείας, λειτουργεί Ανοιχτή Γραμμή Επικοινωνίας στο νούμερο

800-801 80 80.

Φαρμακευτική αγωγή: Συνήθως δίνονται βρογχοδιασταλτικά, που διευκολύνουν την αναπνοή με τη διαστολή των βρόγχων. Λαμβάνονται με εισπνοές από ειδικές συσκευές. Επίσης χρησιμοποιούνται στεροειδή για τη μείωση της φλεγμονής στους βρόγχους, με μακροχρόνιες παρενέργειες την οστεοπόρωση, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη και καταρράκτη, ενώ χορηγούνται και αντιβιοτικά για τον ίδιο σκοπό, που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής στην ορθή λήψη, λόγω της αντίστασης στα αντιβιοτικά.

Οξυγονοθεραπεία: Χορηγείται σε περιπτώσεις χρόνιας υποξαιμίας, άρα και στη ΧΑΠ. Τα κριτήρια για να τεθεί ο ασθενής σε οξυγονοθεραπεία είναι:

• επίπεδα οξυγόνου κάτω από 55 mmHg


• αν τα επίπεδα είναι μεταξύ 55-60 mmHg και συνυπάρχουν
  πολυερυθραιμία, δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονική υπέρταση.

Πρέπει να γίνεται έλεγχος ανά τρίμηνο ή εξάμηνο ώστε να καθορίζονται τα επίπεδα του οξυγόνου και να αναπροσαρμόζεται η παροχή αν αυτό επιβάλλεται.
Υπάρχουν δύο ειδών πηγές χορήγησης οξυγόνου: η φιάλη και ο συμπυκνωτής, ενώ η παροχή γίνεται ή με ρινικό καθετήρα (γυαλάκια) ή με μάσκα.

Προγράμματα καρδιοαναπνευστικής αποκατάστασης: Υπάρχουν ειδικά κέντρα αποκατάστασης ασθενών με ΧΑΠ, που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν ειδικά προγράμματα που τελικό στόχο έχουν τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, με τη λειτουργική επανεκπαίδευση των δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής, όπως το ανέβασμα της σκάλας, τη βελτίωση του πνευμονικού αερισμού, την αντιμετώπιση της δύσπνοιας, τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης. Παράμετροι του προγράμματος αυτού, αποτελούν και η διατροφή, η διακοπή του καπνίσματος και η ψυχολογική υποστήριξη.

Χειρουργική αντιμετώπιση: Σε σοβαρές μορφές εμφυσήματος που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή, συστήνεται χειρουργείο. Σε αυτό, είτε αφαιρείται τμήμα του πνεύμονα (λοβεκτομή), είτε γίνεται μεταμόσχευση πνεύμονα.