Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Αρθρική και σπονδυλική αστάθεια


Η αρθρική αστάθεια και κατ' επέκταση στην σπονδυλική στήλη, η σπονδυλική αστάθεια, είναι η ανικανότητα των αρθρώσεων να διατηρηθούν στην ουδέτερη θέση. Αυτό μπορεί να οφείλετεται σε:

1. Έλλειμα ιδιοδεκτικότητας, πχ. λόγω τραυματισμού

2. Νευρομυικό έλλειμα

3. Έλλειμα δύναμης και αντοχής στους σταθεροποιητές μυς

4. Χαλαρούς συνδέσμους και άρθρικό θύλακα


Τα συμπτώματα μπορούν να είναι:

1. Πόνος, που ποικίλει ως προς την ένταση και τη συμπεριφορά και πόνος που δεν αντιμετωπίζεται με τις παραδοσιακές θεραπείες

2. Αρθρική δυσλειτουργία και δυσλειτουργία του μεσοσπονδυλίου δίσκου

3. Κρηγμοί από τις αρθρώσεις

4. Συμπτώματα σε περισσότερες από μια αρθρώσεις


Η αρθρική αστάθεια μπορεί να προκληθεί από:

1. Τραυματισμό ή βλάβη

2. Σπονδυλική ή αρθρική εκφύλιση

3. Συνδεσμική χαλαρότητα ή χαλαρότητα αρθρικού θύλακα πχ. εκ γεννετής

4. Κακή στάση

5. Μυική ανισοροπία.

6. Μονόπλευρη προπόνηση

Κάποιοι θεραπευτικοί κανόνες-κλειδιά για την αντιμετώπιση της αστάθειας είναι:

1. Περπάτημα με αιώρηση των χεριών, με σωστή θέση κορμού, τουλάχιστον 20 λεπτά την ημέρα

2. Σωστη θέση κορμου στις διάφορες δραστηριότες όπως κάθισμα, ορθοστάτηση, ανύψωση αντικειμένων κ.α.

3. Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας, όπως με τη χρήση ειδικής σανίδας ισορροπίας. Οι ασκήσεις πρέπει να αφορούν την άρθρωση που έχει την αστάθεια, αλλά και τις γειτονικές της αρθρώσεις. Στα τελευταία στάδια επανεκπαίδευσης θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν όλο το σώμα και να αφορούν δραστηριότητες ή ασκήσεις αθλήματος προσαρμοσμένες στις ιδιαιτερότητες και τα ενδιαφέροντα του κάθε ατόμου.

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Πρόληψη στην οσφυαλγία


Η σημαντικότερη θεραπεία στην οσφυαλγία είναι η πρόληψη. Το πώς και πόσο καταπονούμε τη μέση μας και αν αυτή μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις φορτίσεις, είναι το βασικότερο
ερώτημα στην πρόληψη, αλλά και στη συντήρηση μετά από θεραπεία.



Έτσι, πρέπει:

• Nα προσέχουμε τη στάση του σώματος μας, ώστε να διατηρείται η φυσιολογική λορδωτική καμπύλη της μέσης σε διάφορες θέσεις.



• Να αποφεύγουμε τη διατήρηση μιας θέσης για πολλές ώρες και να επιδιώκουμε συχνά διαλείμματα και απλές διατάσεις. Αν η εργασία είναι καθιστική, ενδείκνυται βάδιση ανά μια ώρα.



• Η εργονομία στο χώρο εργασίας, στο σπίτι, κατά την οδήγηση, στην καθημερινότητα, δηλαδή η καρέκλα και το ύψος του γραφείου, το στρώμα του ύπνου, το κάθισμα του αυτοκινήτου κ.α, πρέπει να υποστηρίζουν τη μέση και να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις (χαλαρή μέση, αποφυγή κλίσεων λεκάνης, υποστήριξη άκρων).





• Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην εκτέλεση δραστηριοτήτων της καθημερινότητάς μας, όπως το σήκωμα βάρους, που πρέπει να μοιράζεται αν το φορτίο είναι μεγάλο, να αποσυμφορίζεται η μέση με το λύγισμα των γονάτων στην ανύψωσή του και να επιδιώκονται
εναλλακτικές λύσεις, όπως η κύλιση του βάρους με καροτσάκι.




• Αν το αντικείμενο που θέλουμε να σηκώσουμε είναι δεξιά ή αριστερά μας, τότε δεν στρέφουμε τη μέση, αλλά όλο τον κορμό ώστε να τοποθετηθεί το σώμα μας απέναντι στο αντικείμενο.



• Αποφεύγουμε ή αλλάζουμε δραστηριότητες που αναπαράγουν τα συμπτώματα.



• Ελέγχουμε το βάρος μας. Επιπλέον κιλά ζορίζουν τη μέση και προσδίδουν μια συνεχή φόρτιση.



• Η συστηματική άσκηση ή η ενασχόληση με σπορ διατηρούν ένα ικανό μυϊκό σύστημα που μπορεί να ανταποκριθεί στις καθημερινές επιβαρύνσεις.



• Ειδικές διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης συμβάλουν στη δημιουργία ενός «μυϊκού κορσέ» προστασίας της μέσης και απορρόφησης των φορτίων. Ενδεικτικά παραθέτονται τέτοιες ασκήσεις και συστήνεται η εκτέλεσή τους, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, ανά δεύτερη ημέρα. Το ποιες ασκήσεις πρέπει να γίνονται, ανάλογα με την αιτιολογία και τη φάση της οσφυαλγίας, καθώς και η συχνότητα εφαρμογής τους και οι επαναλήψεις, πρέπει να δίνονται εξατομικευμένα από το φυσικοθεραπευτή.


Οσφυαλγία, ισχιαλγία, κήλη δίσκου

Η οσφυαλγία, ο πόνος στην μέση ή οσφύ, χαρακτηρίζεται ως μια από τις σημαντικότερες κοινωνικο - οικονομικές παθήσεις και ένα από τα εξέχοντα θέματα υγείας σήμερα.
Κατά μέσο όρο, θεωρείται ότι το 50 - 90% του ενήλικου πληθυσμού έπασχε ή πάσχει από οσφυαλγία.
Επίσης, εκτιμάται ότι το 28% του πληθυσμού θα έχει την εμπειρία της οσφυαλγίας μία φορά τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της ζωής, το 14% θα έχει την εμπειρία επεισοδίων οσφυαλγίας που θα διαρκέσουν τουλάχιστον 2 εβδομάδες, ενώ το 8% του εργαζόμενου πληθυσμού θα έχει εμπειρία οσφυαλγίας 1 φορά το χρόνο. Ο όρος «οσφυαλγία», αναφέρεται στο σύμπτωμα, δηλαδή τον πόνο, που μπορεί να προκληθεί από πλήθος αιτιών ή και συνδυασμό τους και να εμπλέκει μύες, συνδέσμους, σπονδύλους, αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων, μεσοσπονδύλιους δίσκους. Το σημαντικότερο κομμάτι στην αντιμετώπιση της οσφυαλγίας, είναι η αξιολόγηση και ο καθορισμός της
αιτίας.
Έτσι, οι αιτίες ποικίλουν από ασθενή σε ασθενή και μπορούν να είναι από κακώσεις, μέχρι εκφυλίσεις, όπως η εκφύλιση του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Πιο συχνά, εμφανίζονται μυϊκοσυνδεσμικής αιτιολογίας πόνοι, όπως οι διατεταμένοι μύες στην μέση ή η θλάση μυών και συνδέσμων, λόγω υπερφόρτισης ή απότομων στροφικών κινήσεων.
Συνδυασμός και άλλων παραγόντων μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα οσφυαλγίας, όπως η κακή φυσική κατάσταση, η κακή στάση και χρήση της μέσης, το κάπνισμα, η διατροφή, αλλά και διάφοροι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, όπως το στρες.
Η εκφύλιση, είναι συνήθως αποτέλεσμα του πέρατος της ηλικίας και αναφέρεται πρώτιστα στο δίσκο και μετέπειτα στις μικρές αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων, αλλά και στις αλλοιώσεις στους ίδιους τους σπονδύλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναφέρεται ο όρος δισκοπάθεια, ενώ με έντονη προβολή του δίσκου, η δισκοκήλη και με πίεση του ισχιακού νεύρου, η ισχιαλγία, με πόνο που μπορεί να εκτείνεται κατά μήκος του ποδιού.