Είναι γεγονός η πρώτη μεταμόσχευση ποδιών σε έναν εικοσάχρονο άσθενή που δεν πληρούσε τα κριτήρια χρήσης πρόθεσης, λόγω ακρωτηριασμού μετά από τραυματισμό και σε ύψος στο μέσο του μηρού, εκτεταμένης βλάβης και ανατομικών περιορισμών. Ο ασθενής ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος για να βρεθεί συμβατός δότης και να υπερπηδηθούν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια για την έγκριση της μεταμόσχευσης.
Η μεταμόσχευση έγινε από τον Dr. Pedro Cavadas στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο La Fe, στην Βαλένθια της Ισπανίας και πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα και στα δύο πόδια σε ασθενή του οποίου η ταυτότητα δεν αποκαλύφθηκε.
Το χειρουργείο κράτησε πάνω από 12 ώρες και ενώθηκαν τα νεύρα, οι μυες, οι τένοντες, τα αγγεία και τα οστά. Η πρόγνωση του ασθενούς θα εξαρτηθεί από το βαθμό αιμάτωσης των μεταμοσχευμένων ιστών, το βαθμό αναγγένησης των νεύρων και τη σύνδεσή τους με το δέρμα και τους μύς.
Εαν όλα πάνε όπως η ιατρική ομάδα τα έχει σχεδιάσει, ο ασθενής θα μπορέσει να κινήσει τα πόδια του σε 3 εβδομάδες και μετά από 3 μήνες να ορθοστατήσει. Περαιτέρω, το γρηγορότερο σενάριο υποστηρίζει ότι ο εικοσάχρονος θα μπορεί να περπατήσει μετά από 6-7 μήνες με τη βοήθεια πατερίτσας. Η κινητικότητα που εκτιμάται ότι θα αποκτηθεί στα κάτω άκρα κυμαίνεται από 60% έως 100%, αλλά ο ασθενής θα είναι υποχρεωμένος να κάνει φυσικοθεραπεία ακόμη και για χρόνια και να παίρνει ανοσοκατασταλτικά εφ' όρου ζωής. Σημαντικό κομμάτι της αποκατάστασης είναι και η ψυχολογική υποστήριξη αφού το άτομο πρέπει να δεχθεί ως δικά του, τα πόδια ενός άλλου.
Πάντως, ο πρώτος μήνας για την βιολογική και ψυχολογική αποδοχή του μοσχεύματος είναι ο πιο σημαντικός. Όσο περνά ο καιρός, τα πράγματα θα είναι σαφώς υπό συνεχή ιατρική επιτήρηση, χωρίς να χάσουν την πολυπλοκότητά τους. Και αυτό γιατί η πρώτη μεταμόσχευση χεριού, χρειάστηκε 3 χρόνια μετά για να αποτύχει. Τότε, ο Νεοζηλανδός Clint Hallam, μετά τη μεταμόσχευση του1998, υποστήριξε ότι δεν δέκτηκε το χέρι και αποκόπηκε τελικά "διανοητικά" από αυτό.
Πάντως, ο πρώτος μήνας για την βιολογική και ψυχολογική αποδοχή του μοσχεύματος είναι ο πιο σημαντικός. Όσο περνά ο καιρός, τα πράγματα θα είναι σαφώς υπό συνεχή ιατρική επιτήρηση, χωρίς να χάσουν την πολυπλοκότητά τους. Και αυτό γιατί η πρώτη μεταμόσχευση χεριού, χρειάστηκε 3 χρόνια μετά για να αποτύχει. Τότε, ο Νεοζηλανδός Clint Hallam, μετά τη μεταμόσχευση του1998, υποστήριξε ότι δεν δέκτηκε το χέρι και αποκόπηκε τελικά "διανοητικά" από αυτό.
Όμως, ο εικοσάχρονος ασθενής του Dr. Cavadas, "ευτυχισμένος σαν το Θεό" όπως χαρακτηριστικά είπε, ατενίζει αισιόδοξα το μέλλον, αφού του δίνεται η δυνατότητα να ορθοστατίσει και πάλι στα πόδια του, να τα χρησιμοποιήσει ξανά, έστω και με κάποιο βοήθημα και να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο και την ποιότητα ζωής του.
