Αποκατάσταση πρόσθιου χιαστού συνδέσμου στο γόνατο

Τί είναι η αρθροσκόπηση;

Η αρθροσκοπική χειρουργική ή αρθροσκόπηση είναι η μέθοδος πραγματοποίησης χειρουργικής επέμβασης, χρησιμοποιώντας πολύ μικρές τομές, από τις οποίες εισάγεται μια μικροσκοπική κάμερα μέσα στην άρθρωση. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στο χειρουργό να αξιολογήσει και να επέμβει στη διόρθωση της βλάβης ή του τραυματισμού, έχοντας πολλά πλεονεκτήματα. Το βασικότερο πέρα από τη μικρή τομή, είναι ότι οι μύς και άλλοι ιστοί γύρω από την άρθρωση δεν τραυματίζονται, όπως γινόταν με παλαιότερες τεχνικές, υπάρχει μικρότερος κίνδυνος επιπλοκών και ο χρόνος ακινητοποίησης της άρθρωσης και περαιτέρω της αποκατάστασης, είναι σαφώς μικρότερος. Χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις χειρουργικής αποκατάστασης χιαστών συνδέσμων, μηνίσκων στο γόνατο, σε εξαρθρήματα του ώμου κ.α.

Διατασεις στη μυική δυστροφία Duchenne

Ένα ενδιαφέρον βιντεο που δείχνει αυτοδιατάσεις και παθητικές διατάσεις σε παιδιά με μυική δυστροφία Duchenne. Αξιόλογο είναι να παρατηρήσει κανείς τον τρόπο βάδισης στην αρχή του βίντεο.

8 Σεπτεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας

Αρθρική και σπονδυλική αστάθεια

Η αρθρική αστάθεια και κατ' επέκταση στην σπονδυλική στήλη, η σπονδυλική αστάθεια, είναι η ανικανότητα των αρθρώσεων να διατηρηθούν στην ουδέτερη θέση. Αυτό μπορεί να οφείλετεται σε:

1. Έλλειμα ιδιοδεκτικότητας, πχ. λόγω τραυματισμού

2. Νευρομυικό έλλειμα

3. Έλλειμα δύναμης και αντοχής στους σταθεροποιητές μυς

4. Χαλαρούς συνδέσμους και άρθρικό θύλακα

Τα συμπτώματα μπορούν να είναι:

1. Πόνος, που ποικίλει ως προς την ένταση και τη συμπεριφορά και πόνος που δεν αντιμετωπίζεται με τις παραδοσιακές θεραπείες

2. Αρθρική δυσλειτουργία και δυσλειτουργία του μεσοσπονδυλίου δίσκου

3. Κρηγμοί από τις αρθρώσεις

4. Συμπτώματα σε περισσότερες από μια αρθρώσεις

Η αρθρική αστάθεια μπορεί να προκληθεί από:

1. Τραυματισμό ή βλάβη

2. Σπονδυλική ή αρθρική εκφύλιση

3. Συνδεσμική χαλαρότητα ή χαλαρότητα αρθρικού θύλακα πχ. εκ γεννετής

4. Κακή στάση

5. Μυική ανισοροπία.

6. Μονόπλευρη προπόνηση

Κάποιοι θεραπευτικοί κανόνες-κλειδιά για την αντιμετώπιση της αστάθειας είναι:

1. Περπάτημα με αιώρηση των χεριών, με σωστή θέση κορμού, τουλάχιστον 20 λεπτά την ημέρα

2. Σωστη θέση κορμου στις διάφορες δραστηριότες όπως κάθισμα, ορθοστάτηση, ανύψωση αντικειμένων κ.α.

3. Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας, όπως με τη χρήση ειδικής σανίδας ισορροπίας. Οι ασκήσεις πρέπει να αφορούν την άρθρωση που έχει την αστάθεια, αλλά και τις γειτονικές της αρθρώσεις. Στα τελευταία στάδια επανεκπαίδευσης θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν όλο το σώμα και να αφορούν δραστηριότητες ή ασκήσεις αθλήματος προσαρμοσμένες στις ιδιαιτερότητες και τα ενδιαφέροντα του κάθε ατόμου.

Πρόληψη στην οσφυαλγία

Η σημαντικότερη θεραπεία στην οσφυαλγία είναι η πρόληψη. Το πώς και πόσο καταπονούμε τη μέση μας και αν αυτή μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις φορτίσεις, είναι το βασικότερο
ερώτημα στην πρόληψη, αλλά και στη συντήρηση μετά από θεραπεία.

Έτσι, πρέπει:

• Nα προσέχουμε τη στάση του σώματος μας, ώστε να διατηρείται η φυσιολογική λορδωτική καμπύλη της μέσης σε διάφορες θέσεις.

• Να αποφεύγουμε τη διατήρηση μιας θέσης για πολλές ώρες και να επιδιώκουμε συχνά διαλείμματα και απλές διατάσεις. Αν η εργασία είναι καθιστική, ενδείκνυται βάδιση ανά μια ώρα.

• Η εργονομία στο χώρο εργασίας, στο σπίτι, κατά την οδήγηση, στην καθημερινότητα, δηλαδή η καρέκλα και το ύψος του γραφείου, το στρώμα του ύπνου, το κάθισμα του αυτοκινήτου κ.α, πρέπει να υποστηρίζουν τη μέση και να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις (χαλαρή μέση, αποφυγή κλίσεων λεκάνης, υποστήριξη άκρων).

• Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην εκτέλεση δραστηριοτήτων της καθημερινότητάς μας, όπως το σήκωμα βάρους, που πρέπει να μοιράζεται αν το φορτίο είναι μεγάλο, να αποσυμφορίζεται η μέση με το λύγισμα των γονάτων στην ανύψωσή του και να επιδιώκονται
εναλλακτικές λύσεις, όπως η κύλιση του βάρους με καροτσάκι.

• Αν το αντικείμενο που θέλουμε να σηκώσουμε είναι δεξιά ή αριστερά μας, τότε δεν στρέφουμε τη μέση, αλλά όλο τον κορμό ώστε να τοποθετηθεί το σώμα μας απέναντι στο αντικείμενο.

• Αποφεύγουμε ή αλλάζουμε δραστηριότητες που αναπαράγουν τα συμπτώματα.

• Ελέγχουμε το βάρος μας. Επιπλέον κιλά ζορίζουν τη μέση και προσδίδουν μια συνεχή φόρτιση.

• Η συστηματική άσκηση ή η ενασχόληση με σπορ διατηρούν ένα ικανό μυϊκό σύστημα που μπορεί να ανταποκριθεί στις καθημερινές επιβαρύνσεις.

• Ειδικές διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης συμβάλουν στη δημιουργία ενός «μυϊκού κορσέ» προστασίας της μέσης και απορρόφησης των φορτίων. Ενδεικτικά παραθέτονται τέτοιες ασκήσεις και συστήνεται η εκτέλεσή τους, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, ανά δεύτερη ημέρα. Το ποιες ασκήσεις πρέπει να γίνονται, ανάλογα με την αιτιολογία και τη φάση της οσφυαλγίας, καθώς και η συχνότητα εφαρμογής τους και οι επαναλήψεις, πρέπει να δίνονται εξατομικευμένα από το φυσικοθεραπευτή.

Οσφυαλγία, ισχιαλγία, κήλη δίσκου

Η οσφυαλγία, ο πόνος στην μέση ή οσφύ, χαρακτηρίζεται ως μια από τις σημαντικότερες κοινωνικο - οικονομικές παθήσεις και ένα από τα εξέχοντα θέματα υγείας σήμερα.

Κατά μέσο όρο, θεωρείται ότι το 50 - 90% του ενήλικου πληθυσμού έπασχε ή πάσχει από οσφυαλγία.
Επίσης, εκτιμάται ότι το 28% του πληθυσμού θα έχει την εμπειρία της οσφυαλγίας μία φορά τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της ζωής, το 14% θα έχει την εμπειρία επεισοδίων οσφυαλγίας που θα διαρκέσουν τουλάχιστον 2 εβδομάδες, ενώ το 8% του εργαζόμενου πληθυσμού θα έχει εμπειρία οσφυαλγίας 1 φορά το χρόνο. Ο όρος «οσφυαλγία», αναφέρεται στο σύμπτωμα, δηλαδή τον πόνο, που μπορεί να προκληθεί από πλήθος αιτιών ή και συνδυασμό τους και να εμπλέκει μύες, συνδέσμους, σπονδύλους, αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων, μεσοσπονδύλιους δίσκους. Το σημαντικότερο κομμάτι στην αντιμετώπιση της οσφυαλγίας, είναι η αξιολόγηση και ο καθορισμός της
αιτίας.
Έτσι, οι αιτίες ποικίλουν από ασθενή σε ασθενή και μπορούν να είναι από κακώσεις, μέχρι εκφυλίσεις, όπως η εκφύλιση του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Πιο συχνά, εμφανίζονται μυϊκοσυνδεσμικής αιτιολογίας πόνοι, όπως οι διατεταμένοι μύες στην μέση ή η θλάση μυών και συνδέσμων, λόγω υπερφόρτισης ή απότομων στροφικών κινήσεων.
Συνδυασμός και άλλων παραγόντων μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα οσφυαλγίας, όπως η κακή φυσική κατάσταση, η κακή στάση και χρήση της μέσης, το κάπνισμα, η διατροφή, αλλά και διάφοροι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, όπως το στρες.
Η εκφύλιση, είναι συνήθως αποτέλεσμα του πέρατος της ηλικίας και αναφέρεται πρώτιστα στο δίσκο και μετέπειτα στις μικρές αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων, αλλά και στις αλλοιώσεις στους ίδιους τους σπονδύλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναφέρεται ο όρος δισκοπάθεια, ενώ με έντονη προβολή του δίσκου, η δισκοκήλη και με πίεση του ισχιακού νεύρου, η ισχιαλγία, με πόνο που μπορεί να εκτείνεται κατά μήκος του ποδιού.

Θεραπευτική Ιππασία

Η θεραπευτική ιππασία στηρίζεται στο γεγονός ότι το περπάτημα του αλόγου μιμείται τον ανθρώπινο βηματισμό, μεταφέροντας στον κορμό του ιππέα του την ίδια ακριβώς κίνηση που μεταδίδουν τα πόδια στον ανθρώπινο κορμό.

Σαν τρόπος θεραπείας δεν είναι καινούργιος. Από την αρχαιότητα η ιππασία εκτός των άλλων, παρουσιάζεται σαν μια ευχάριστη δραστηριότητα που προάγει την υγεία, ενώ από ιατρικές πηγές του 17ου-18ου αιώνα, χρησιμοποιούταν σαν μια άσκηση του σώματος, που μπορούσε να δράσει αποτελεσματικά ενάντια στις ασθένειες.
Το 1969 ο A. Kroger, ένας δάσκαλος ειδικής αγωγής, έγραψε ένα πρωτοποριακό άρθρο με τίτλο "Εκπαιδεύοντας με άλογα" εισάγοντας με αυτό μια νέα ειδική θεραπευτική προσέγγιση για παιδιά με διαταραχές στη συμπεριφορά και για παιδιά και εφήβους με ψυχιατρικές διαταραχές. Τα συμπεράσματα του άρθρου συνοψίζονταν στο ότι με τη θεραπευτική ιππασία, υπάρχει θετική επίδραση στη διαταραγμένη συμπεριφορά αυτών των ατόμων και ευεργετική επιρροή στην ψυχοκινητική τους ανάπτυξη.

Σήμερα πια, υπάρχουν αρκετές μελέτες που υποστηρίζουν ότι η θεραπευτική ιππασία έχει πολλαπλά θεραπευτικά οφέλη όπως:

• Επανεκπαίδευση της ισορροπίας και της στάσης
• Βελτίωση της κιναισθησίας
• Βελτίωση της συμμετρίας
• Ομαλοποίηση μυικού τόνου
• Βελτίωση μυικού ελέγχου
• Βελτίωση μυικής συνέργειας
• Βελτίωση της ικανότητας προσανατολισμού
• Βελτίωση της ψυχολογίας
• Βελτίωση κοινωνικών δεξιοτήτων

Έτσι, μπορούν να εφαρμόσουν την θεραπευτική ιππασία σαν μέθοδο αποκατάστασης, οι ασθενείς με:

• Νευρολογικές βλάβες
• Σκλήρυνση κατά πλάκας
• Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις
• Εγκεφαλική παράλυση
• Ορθοπεδικές κακώσεις
• Συγγενείς παθήσεις που σχετίζονται με νευρολογική διαταραχή, όπως η δισχιδής ράχη
• Μετατραυματικές, φλεγμονώδεις ή εκφυλιστικές νευρολογικές διαταραχές
• Καρδιοαναπνευστικά προβλήματα
• Ψυχολογικές διαταραχές
• Οπτικοακουστικές διαταραχές
• Νοητική υστέρηση
• Μαθησιακές δυσκολίες

Αυτονομία EXPO

Η Autonomia EXPO, η έκθεση για την αναπηρία, την αποκατάσταση, την ανεξάρτητη διαβίωση, την προσαρμοσμένη τεχνολογία, την αισθητική και τον πολιτισμό ξεκινά για τέταρτη φορά στο ΕΚΘΕΣΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ, στις 28, 29 & 30 Μαΐου 2010, από το πρωί στις 10π.μ. έως το βράδυ στις 9μ.μ.

Επιπτώσεις της έλλειψης ύπνου

Βρετανοί ερευνητές του Πανεπιστημίου του Warwick, ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα τα αποτελέσματα έρευνάς τους σχετικά με τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η έλλειψη ύπνου (λιγότερο από 6 ώρες νυχτερινού ύπνου). Έτσι διαπίστωσαν ότι αυξάνονται οι πιθανότητες για ανάπτυξη διαβήτη, υπέρτασης, παχυσαρκίας και υψηλής χοληστερόλης και κατά 12% οι πιθανότητες πρόωρου θανάτου! Η έρευνα αυτή, συμπεριέλαβε ανάλογη μελέτη του Πανεπιστημίου Federico II της Νάπολης (Ιταλία), με ανασκόπηση πολύχρονων ερευνών σε πάνω από 1,3 εκατομμύρια ανθρώπους και επιβεβαίωσε τη συσχέτιση μεταξύ της έλλειψης ύπνου και πρόωρου θανάτου.
Φαίνεται ότι η σχέση αυτή οφείλεται σε μια σειρά ορμονικών και μεταβολικών μηχανισμών.
Επίσης, ένα ακόμη συμπέρασμα έιναι ότι ούτε και ο ύπνος πάνω από 9 ώρες φαίνεται να είναι ευεργετικός και οι ερευνητές τον συσχέτισαν περισσότερο σαν επίδραση ασθένειας.
Συνέστησαν ακόμη στους γιατρούς, κατά την κλινική εξέταση να συμπεριλαμβάνουν ερώτηση για την έλλειψη ή όχι ύπνου σαν ένδειξη που μπορεί να επισημάνει ότι "κάτι δεν πάει καλά".
Τα αποτελέσματα του Sleep, Health and Society Programme του Πανεπιστημίου του Warwick, δημοσιεύτηκαν στο Sleep journal.

Θεραπεία στη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)

Η Χρόνια Αναπνευστική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) ή νόσος των καπνιστών, ακολουθεί διάφορα στάδια εξέλιξης, με τελική έκβαση την εγκατάσταση αναπνευστικής ανεπάρκειας. Διάφορετική είναι και η αντιμετώπιση κάθε φορά με έξι βασικές γραμμές θεραπείας:

Διακοπή του καπνίσματος: Έχει διαπιστωθεί υποχώρηση των συμπτωμάτων της ΧΑΠ με τη διακοπή του καπνίσματος και μάλιστα όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο πιο γρήγορα υποχωρούν τα συμπτώματα. Υπάρχουν ιατρεία διακοπής καπνίσματος που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στις περιπτώσεις που ο ασθενής δεν μπορεί να διακόψει το τσιγάρο, ενώ με πρωτοβουλία της Ομάδας Εργασίας Διακοπής Καπνίσματος και Προαγωγής Υγείας, της Ελληνικής Πνευμολογικής Εταιρείας, λειτουργεί Ανοιχτή Γραμμή Επικοινωνίας στο νούμερο

800-801 80 80.

Φαρμακευτική αγωγή: Συνήθως δίνονται βρογχοδιασταλτικά, που διευκολύνουν την αναπνοή με τη διαστολή των βρόγχων. Λαμβάνονται με εισπνοές από ειδικές συσκευές. Επίσης χρησιμοποιούνται στεροειδή για τη μείωση της φλεγμονής στους βρόγχους, με μακροχρόνιες παρενέργειες την οστεοπόρωση, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη και καταρράκτη, ενώ χορηγούνται και αντιβιοτικά για τον ίδιο σκοπό, που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής στην ορθή λήψη, λόγω της αντίστασης στα αντιβιοτικά.

Οξυγονοθεραπεία: Χορηγείται σε περιπτώσεις χρόνιας υποξαιμίας, άρα και στη ΧΑΠ. Τα κριτήρια για να τεθεί ο ασθενής σε οξυγονοθεραπεία είναι:

• επίπεδα οξυγόνου κάτω από 55 mmHg


• αν τα επίπεδα είναι μεταξύ 55-60 mmHg και συνυπάρχουν
  πολυερυθραιμία, δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονική υπέρταση.

Πρέπει να γίνεται έλεγχος ανά τρίμηνο ή εξάμηνο ώστε να καθορίζονται τα επίπεδα του οξυγόνου και να αναπροσαρμόζεται η παροχή αν αυτό επιβάλλεται.
Υπάρχουν δύο ειδών πηγές χορήγησης οξυγόνου: η φιάλη και ο συμπυκνωτής, ενώ η παροχή γίνεται ή με ρινικό καθετήρα (γυαλάκια) ή με μάσκα.

Προγράμματα καρδιοαναπνευστικής αποκατάστασης: Υπάρχουν ειδικά κέντρα αποκατάστασης ασθενών με ΧΑΠ, που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν ειδικά προγράμματα που τελικό στόχο έχουν τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, με τη λειτουργική επανεκπαίδευση των δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής, όπως το ανέβασμα της σκάλας, τη βελτίωση του πνευμονικού αερισμού, την αντιμετώπιση της δύσπνοιας, τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης. Παράμετροι του προγράμματος αυτού, αποτελούν και η διατροφή, η διακοπή του καπνίσματος και η ψυχολογική υποστήριξη.

Χειρουργική αντιμετώπιση: Σε σοβαρές μορφές εμφυσήματος που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή, συστήνεται χειρουργείο. Σε αυτό, είτε αφαιρείται τμήμα του πνεύμονα (λοβεκτομή), είτε γίνεται μεταμόσχευση πνεύμονα.

8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Σκλήρυνσης κατά Πλάκας

Διημερίδα ΝΙΜΤΣ

Το ΝΙΜΤΣ διοργανώνει 19η διημερίδα με διεθνή συμμετοχή:
Αξιολόγηση-Θεραπεία παθήσεων Ώμου, στις 24-25/04/2010.
Η διημερίδα ξεκινά το Σαββάτο 24/04 στις 17:00-21:00 και συνεχίζεται την Κυριακή από τις 9:00 έως τις 16:00.

Τί είναι το Functional Training;

Τελευταία ακούγεται και προβάλεται στην τηλεόραση, η λειτουργική προπόνηση ή γυμναστική ή functional training. Επί της ουσίας, προέρχεται από τη λειτουργική αποκατάσταση και τις λειτουργικές ασκήσεις ενός προγράμματος φυσικοθεραπείας και περιλαμβάνει ασκήσεις που προσομοιάζουν τις κινήσεις των δραστηριοτήτων της καθημερινότητας ή μιμητικές ασκήσεις των σπορ .
Ιδιαίτερες εφαρμογές έχει στην εκπαίδευση χορευτών και αθλητών, όπου ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του σπορ, σχεδιάζεται το πρόγραμμα λειτουργικής άσκησης.
Βάση της λειτουργικής προπόνησης είναι οι συνδιαστικές κινήσεις, αφού το σώμα κινείται στα 3 ανατομικά επίπεδα κίνησης. Αυτό οδηγεί σε καλύτερη νευρομυική συνέργεια, μυική ισορροπία και αρθρική σταθερότητα, και κατ' επέκταση στην καλύτερη πρόληψη από τραυματισμούς και κακώσεις. Με τροποποίηση των ασκήσεων μπορεί να επιτευχθεί και μυική ενδυνάμωση και διάταση, ανάλογα με τους εκάστοτε στόχους στη φάση αποκατάστασης.
Ενδεικτικά, στο ασκησιολόγιο μιας νοικοκυράς, μπορούν να υπάρχουν ασκήσεις όπως το ανασήκωμα ενός αντικειμένου-βάρους, το κάθισμα οκλαδόν, η στάση και ισορροπία σε ασταθές έδαφος κ.α.
Για να είναι ένα πρόγραμμα λειτουργικής προπόνησης αποδοτικό θα πρέπει:

• Να είναι ειδικό ως προς τις ατομικές δραστηριότητες ή το σπόρ


• Να περιλαμβάνει ασκήσεις ελαστικότητας, σταθεροποίησης, ισορροπίας, μυικής ενδυνάμωσης
  
• Να είναι προοδευτικό


• Να είναι περιοδικό, (αφορά τους κύκλους συναγωνισμού, υποχρεώσεων, αλλά και ενδεχόμενους τραυματισμούς αθλητών)


• Να είναι εξατομικευμένο.

Πονοκέφαλος από το AVATAR!

Παρενέργειες καταγράφηκαν μετά την παρακολούθηση της τριδιάστατης ταινίας AVATAR, όπως πονοκέφαλος, τάση για έμετο, θολωμένη όραση και ναυτία. Βέβαια, αν και οι περιγραφές αυτές δεν αφορούσαν όλους τους θεατές, κατά την ανασκόπηση παλαιότερων μελετών για αναφορά και καταγραφή συμπτωματων μετά την παρακολούθηση ταινιών 3D, συμπεραίνεται ότι η αιτία είναι οι μη φυσιολογικές κινήσεις των ματιών, λόγω πολλαπλής εστίασης όχι σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, αλλά σε μια ολόκληρη επιφάνεια. Με αυτόν τον τρόπο, τα μάτια κουράζονται εύκολα, ο εγκέφαλος καλείται να συντονιστεί αποτελεσματικά με τα πιεσμένα μάτια και να επεξεργαστεί περισσότερα ερεθίσματα, γεγονότα που οδηγούν στην παραπάνω συμπτωματολογία.

Παράγοντες κινδύνου Αρτηριακής Υπέρτασης

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια πολυπαραγοντική νόσος. Έτσι εμπλέκονται ως παράγοντες κινδύνου οι:

Ηλικία: Λόγω σκλήρυνσης των αρτηριών που συμβαίνει λόγω ηλικίας, 45% των Ελλήνων και 57% των Ελληνίδων άνω των 75 ετών έχουν υπέρταση. Επίσης, 8% των ανδρών και 10% των γυναικών κάτω των 58 έχουν αυξημένη αρτηριακή πίεση.

Κληρονομικότητα: Έχουν ενοχοποιηθεί γονιδιακοί παράγοντες που αφορούν την αυξημένη συγκράτηση του νατρίου από τους νεφρούς, όπως και σε χαμηλής ποιότητας αγγειακά τοιχώματα, γεγονότα που οδηγούν σε αυξημένες τιμές πίεσης.

Διατροφικοί παράγοντες: Η υπερβολική κατανάλωση αλατιού, του ζωικού λίπους, η μειωμένη πρόσληψη καλίου, καθώς και η υπερκατανάλωση καφεΐνης, προδιαθέτουν την υπέρταση. Έρευνες δείχνουν πως η μείωση του αλατιού από αρχική κατανάλωση 10 γρ. χλωριούχου νατρίου (μαγειρικό αλάτι)/ημέρα στη μισή ποσότητα μπορούν να ελαττώσουν κατά μέσο όρο την αρτηριακή πίεση κατά 4 - 6 mm της στήλης υδραργύρου.

Έτσι, τροφές όπως, άπαχα γαλακτοκομικά, λαχανικά, πατάτες, φρούτα πλούσια σε κάλιο, όπως η μπανάνα,τα πορτοκάλια και οι ξηροί καρποί, ενδείκνυνται για τον έλεγχο της πίεσης.

Κάπνισμα: Οι χημικές ουσίες στο τσιγάρο καταστρέφουν τα τοιχώματα των αγγείων, κάνοντάς τα πιο σκληρά, ενώ κάθε τσιγάρο αυξάνει παροδικά την αρτηριακή πίεση.

Βάρος: Για κάθε 5 κιλά απώλεια βάρους αναμένεται περίπου μείωση της συστολικής και διαστολικής πίεσης κατά 4,4 και 3,6 mm της στήλης υδραργύρου αντίστοιχα.

Αλκοόλ: Τα υψηλά επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ, δηλαδή η καθημερινή κατανάλωση άνω των 5 ποτών, έχουν συχετιστεί με αυξημένη πιθανότητα εγκεφαλικού επεισοδίου. Επίσης, το αλκοόλ ελαττώνει την επίδραση της φαρμακευτικής αγωγής, κάτι όμως που ευτυχώς είναι αναστρέψιμο με την ελάττωση της κατανάλωσής του. Οι υπερτασικοί ασθενείς παροτρύνονται να μειώσουν την κατανάλωση αλκοόλ στα 20-30 γρ. αιθανόλης οι άντρες και 10-20 γρ. οι γυναίκες.

Άσκηση: Η μειωμένη άσκηση αποτελεί προγνωστικό δείκτη καρδιαγγειακής θνησιμότητας ανεξάρτητα από την ύπαρξη υπέρτασης ή άλλων παραγόντων κινδύνου.Έτσι, η αεροβική άσκηση μειώνει τη συστολική και διαστολική πίεση ηρεμίας κατά 3 και 2,4 mm της στήλης υδραργύρου αντίστοιχα, με μεγαλύτερες μειώσεις να παρατηρούνται στους υπερτασικούς ασθενείς.
Συστήνεται χρόνος άσκησης 30-45 λεπτά την ημέρα, τουλάχιστον ανά δεύτερη ημέρα. Ως τύπος άσκησης, η αεροβική, δηλαδή η ρυθμικά επαναλαμβανόμενη άσκηση, όπως κολύμπι, ποδήλατο, περπάτημα. Ο καθορισμός ενός προγράμματος καρδιαγγειακής αποκατάστασης για υπερτασικούς ασθενείς πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο θεραπευτή.

Άλλες παθήσεις: Ο διαβήτης, οι παθήσεις των νεφρών, η υπνική άπνοια και η αυξημένη χοληστερόλη, αποτελούν επιπλέον επιβαρυντικούς παράγοντες.

Το κατάλληλο παπούτσι για υγιή πόδια

Το πέλμα (άκρος πόδας), λόγω των αυξημένων δραστηριοτήτων της καθημερινότητάς μας, καταπονείται καθημερινά. Συνεπώς, η προστασία και φροντίδα των ποδιών είναι απαραίτητη, αφού διατηρεί ξεκούραστα πόδια και ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες ανάπτυξης πόνου και προβλημάτων.

Ένας από τους παράγοντες προστασίας είναι και το σωστό παπούτσι, δηλαδή το παπούτσι που θα διευκολύνει τους γρήγορους ρυθμούς φόρτισης του ποδιού, χωρίς να το επιβαρύνει και να το περιορίζει.

Τι εννοούμε όμως, όταν λέμε "σωστή επιλογή παπουτσιού" και μπορεί αυτό να γενικευθεί ή απαιτεί εξατομικευμένη προσέγγιση;

Παρακάτω παραθέτονται κάποια χαρακτηριστικά που θα πρέπει να προσαρμόζονται στον καθένα μας ώστε να μας οδηγήσουν τελικά στο σωστό παπούτσι.

-Σωστό μέγεθος: Το παπούτσι πρέπει να είναι άνετο κατά τις δραστηριότητες. Το μήκος πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να μην πιέζει τα δάκτυλα, ενώ το μεγαλύτερο δάκτυλο πρέπει να απέχει τουλάχιστον μισό εκατοστό από την άκρη του υποδήματος. Το πλάτος επίσης, πρέπει να είναι κατάλληλο, ώστε να μην πιέζονται τα μετατάρσια (βλ. ανάρτηση με βασική ανατομική άκρου πόδα) και τα νεύρα που υπάρχουν ανάμεσά τους και στο άνω μέρος του ποδιού (κουντεπιέ). Σε αυτό βοηθά η κατασκευή του παπουτσιού με ρύθμιση του πλάτους, δηλαδή με λάστιχο, δέστρες ή κορδόνια.

-Κατάλληλο τακούνι: Ο καταμερισμός της πίεσης στο πέλμα αλλάζει ανάλογα με το ύψος του τακουνιού. Όσο ψηλότερο το τακούνι τόσο μεγαλύτερη η πίεση στα μετατάρσια. Ένα μέτριο τακούνι από 3 έως 5 cm και κατά προτίμηση χοντρό, προσφέρει σταθερότητα κατά τη βάδιση και δεν επιβαρύνει τα γόνατα και τη μέση. Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι ούτε τα επίπεδα παπούτσια, χωρίς τακούνι, θεωρούνται ιδανικά.

- Πάτοι: Σε περιπτώσεις μη φυσιολογικής φόρτισης του πέλματος, που μπορεί να φανεί από πελματογράφημα, συστήνονται ειδικοί πάτοι. Για παράδειγμα, σε μείωση της ποδικής καμάρας, δηλαδή σε πλατυποδία, υπάρχει πόνος και δυσκολία κατά τη βάδιση και επίδραση σε γειτονικές αρθρώσεις, όπως το γόνατο. Πόνο επιφέρει και η πελματιαία απονευρωσίτιδα, δηλαδή ο τραυματισμός των μη ελαστικών κολλαγόνων ινών που βρίσκονται στο κάτω μέρος του πέλματος. Η κατασκευή ειδικών πελμάτων μπορεί να δώσει τη λύση και σε περιπτώσεις τενοντίτιδας, όπως του Αχιλλείου.

-Μορφολογία παπουτσιού: Είναι προτιμότερο να επιλέγονται στρογγυλά ή έστω τετράγωνα, παρά μυτερά υποδήματα. Κι αυτό γιατί τα πολύ μυτερά παπούτσια αποτελούν επιβαρυντικό παράγοντα στη δημιουργία βλαισού μεγάλου δακτύλου (το λεγόμενο «κότσι»), ειδικά εαν ορθοστατούμε ή βαδίζουμε για πολύ ώρα.

-Ποιότητα και υλικό κατασκευής: Παπούτσια από μαλακό δέρμα επιτρέπουν στο πόδι να αναπνέει και δεν το πιέζουν.

-Ειδικά παπούτσια: Συστήνονται και κατασκευάζονται, σε περιπτώσεις προβλημάτων στον άκρο πόδα, όπως παραμορφώσεις των δακτύλων των ποδιών, βλαισό μέγα δάκτυλο, σφυροδακτυλία, ανισοσκελία κάτω άκρου, νευρώματα, τύλοι, κάλοι κ.α, γεγονός που καταδεικνύει την εξατομικευμένη επιλογή.

Κίνηση από τεχνητούς μυς της εταιρίας SRI

Η Αμερικανική εταιρία SRI με έδρα την Καλιφόρνια, κατόρθωσε σύσπαση και χάλαση σε τεχνητούς μυς, προσομοιάζοντας τους φυσιολογικούς, μετά την εφαρμογή ηλεκτρικών ερεθισμάτων.

Τα πειράματα έγιναν με τεχνητούς μυς των ματιών έξι ανθρώπινων πτωμάτων, που συνδέθηκαν με ιστούς γύρω από τα μάτια και σταθεροποιήθηκαν στους κροτάφους με μικροσκοπικές βίδες τιτανίου. Με την εφαρμογή ρεύματος, ο μυς πραγματοποιούσε κίνηση, συμπαρασύροντας τα βλέφαρα και κάνοντας τα μάτια να ανοιγοκλείνουν.

Τα αποτελέσματα των πειραμάτων δίνουν ελπίδες σε ασθενείς με μερική παράλυση του προσώπου, με πάρεση προσωπικού ή τριδύμου νεύρου, που δεν μπορούν να ανοίξουν και να κλείσουν τα μάτια. Μέχρι σήμερα, η παράλυση των βλεφάρων αντιμετωπίζεται είτε με τη μεταφορά μυός από το πόδι στο πρόσωπο, με περιορισμούς για ηλικιωμένους ασθενείς ή ασθενείς με επιβαρυμένο ιστορικό υγείας λόγω της πολύωρης χειρουργικής επέμβασης (6-10 ώρες), είτε με την τοποθέτηση ενός μικρού χρυσού βαριδίου μέσα στο βλέφαρο, ώστε με τη δύναμη της βαρύτητας να βοηθά το μάτι να κλείνει. Αν και η τελευταία μέθοδος είναι αποτελεσματική κατά 90%, σε ετερόπλευρες περιπτώσεις παράλυσης, το βλέφαρο ανοιγοκλείνει βραδύτερα από το φυσιολογικό και έτσι, δεν μπορεί ναι συγχρονιστεί σωστά, ενώ επιπλέον δημιουργεί προβλήματα κατά τον ύπνο.

Οι Αμερικανοί ερευνητές εκτιμούν ότι η μέθοδος αυτή θα είναι διαθέσιμη σε ασθενείς μέσα στην επόμενη πενταετία.

5o Διεθνές Συνέδριο του Ωνάσσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου

5th International Meeting of the Onassis Cardiac Surgery Center

Current Trends in Cardiac Surgery and Cardiology
September 16-18, 2010
Eugenides Foundation Congress Center,
Athens, Greece

http://www.ocsc2010.gr/

Το οστεοαρθριτικό γόνατο

H οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια ρευματική πάθηση που εντοπίζεται στις αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων, αλλά και στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως αφορά μία άρθρωση και κυρίως τις αρθρώσεις του κάτω άκρου (π.χ. γόνατο ή ισχίο) που έχουν σχεδιαστεί για να δέχονται φορτίσεις, αλλά και δύο ή περισσότερες αρθρώσεις, όπως στα χέρια και στη σπονδυλική στήλη.

Η οστεοαρθρίτιδα ονομάζεται πρωτοπαθής όταν δεν υπάρχει κάποια εμφανής αιτία δημιουργίας και δευτεροπαθής όταν είναι το επακόλουθο μιας άλλης πάθησης. Γενικά η οστεοαρθρίτιδα είναι μια πάθηση της τρίτης ηλικίας, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε νέους ασθενείς, εάν τραυματισθεί ο χόνδρος (δευτεροπαθής) ή δεχθεί ανώμαλες φορτίσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της οστεοαρθρίτιδας είναι:



-Προοδευτική καταστροφή του χόνδρου
-Δημιουργία υποχόνδριων κύστεων
-Σκλήρυνση του παρακείμενου υποχόνδριου οστού
-Σχηματισμός οστεόφυτων

-Η ίνωση και ρίκνωση του θυλάκου

Η κλινική εικόνα του οστεοαρθριτικού γόνατος περιλαμβάνει συμπτώματα όπως ο πόνος, με επειδείνωση σε δραστηριότητες που καταπονούν ιδιαίτερα την άρθρωση, όπως το ανέβασμα σκάλας. Με την πρόοδο της νόσου εμφανίζεται πόνος σε μικρή καταπόνηση και σε προχωρημένα στάδια ακόμη και κατά την ηρεμία. Στα τελικά στάδια υπάρχει νυκτερινός πόνος, οπότε ο ασθενής αδυνατεί να βρει μία θέση που να τον ανακουφίζει. Άλλα συμπτώματα είναι η δυσκαμψία, το οίδημα, η παραμόρφωση και διαταραχή του φυσιολογικού άξονα της άρθρωσης. Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας μπορούν να είναι οξεία, αλλά και να έχουν περιόδους ύφεσης, ποικίλης χρονικής διάρκειας.
Το αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι ο περιορισμός της κινητικότητας, η μείωση της λειτουργικότητας και της ανεξαρτησίας του ασθενούς. Ο ασθενής αποφεύγει να βαδίσει αποστάσεις, να ανεβοκατεβεί σκαλοπάτια, να καθίσει για πολύ ώρα, να ανταποκριθεί στις κοινωνικές του υποχρεώσεις, αν αυτές δημιουργούν συνθήκες καταπόνησης για το οστεοαρθριτικό του γόνατο.

Διαγνωστικά, αρκεί μια λεπτομερής κλινική αξιολόγηση και ο ακτινολογικός έλεγχος, όπου διαπιστώνεται η μείωση του μεσάρθριου διαστήματος, η σκλήρυνση του υποχονδρίου οστού κάτω από τον εκφυλισμένο χόνδρο, υποχόνδιες κύστεις στις οστικές επιφάνειες και τα χαρακτηριστικά οστεόφυτα. Οι εξετάσεις αίματος χρησιμεύουν στον αποκλεισμό αυτοάνοσης αρθρίτιδας.

Η θεραπεία περιλαμβάνει τη συντηρητική αντιμετώπιση και τη χειρουργική, σε μεγαλύτερες παραμορφώσεις στο γόνατο, έντονα συμπτώματα και ανικανότητα. Η ιατρική αντιμετώπιση περιλαμβάνει αναλγητικά και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ) τα οποία ελέγχουν συνήθως τα συμπτώματα αλλά δεν εμποδίζουν την εξέλιξη της νόσου. Εφόσον δεν ελεγχθούν τα συμπτώματα, εφαρμόζεται η ενδοαρθρική έκχυση υαλουρονικού οξέος, που είναι ο φυσικός "λιπαντής" της άρθρωσης του γονάτου.Τα κορτικοειδή μπορούν να εκχυθούν επίσης στην άρθρωση, με περιορισμούς στις ετήσιες δόσεις, ή να χορηγηθούν συστηματικά.

Στη φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση, χρησιμοποιούνται φυσικά μέσα για την ανακούφιση του πόνου, όπως η ηλεκτροθεραπεία (πχ. ιοντοφόρεση, υπέρηχος, TENS), LASER, η υδροθεραπεία, η κρυοθεραπεία για περιορισμό της φλεγμονής, η κινητοποίηση, διατατικές ασκήσεις, ασκήσεις εύρους τροχιάς και ενδυνάμωσης, ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας, τεχνικές παροχέτευσης του οιδήματος, μάλαξη, βελονισμός, τεχνικές manual therapy, κ.α.

Δίνονται ακόμη οδηγίες και συμβουλές προφύλαξης για το οστεοαρθριτικό γόνατο, ώστε να γίνουν τρόπος ζωής:

-Εναλλαγή θέσεων κάμψης του γονάτου και έκτασης, ώστε να αποφεύγεται η πολύωρη κάμψη.

-Αποφυγή δραστηριοτήτων που απαιτούν παρατεταμένη φόρτιση και εναλλαγή με τακτική ανάπαυση.

-Αποφυγή δραστηριοτήτων που προκαλούν πόνο, πχ. βαθύ κάθισμα, γονάτισμα.

-Επιλογή κατάλληλων παπουτσιών που μπορούν να απορροφούν τους κραδασμούς και αν χρειάζεται (κυρίως σε παραμορφώσεις του άξονα της άρθρωσης του γονάτου), επιλογή ορθωτικών πελμάτων

- Η κίνηση και το περπάτημα είναι ζωτικά για την άρθρωση και τίθεται σαν στόχος μέσα στην ημέρα

-Η τακτική εκτέλεση ενός κατάλληλου προγράμματος θεραπευτικής άσκησης επιβραδύνει την πρόοδο της οστεοαρθρίτιδας και βελτιώνει την ανεξαρτησία και την ποιότητα ζωής.

-Εφαρμογή κατάλληλης εργονομίας για την προστασία των γονάτων, στο σπίτι και στον εργασιακό χώρο.

-Η απώλεια βάρους μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να αποφορτίσει τα γόνατα.

- Η δραστηριότητα βελτιώνει την ψυχική υγεία και την ψυχολογία και κατ' επέκταση βοηθά την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.

Η εργοθεραπεία συστήνει κάποιους κηδεμόνες ή βοηθητικά μέσα για την εκτέλεση των δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής, που μπορούν να ελένξουν τα συμπτώματα και να προσφέρουν ανεξαρτησία.

Χειρουργικά, η οστεοαρθρίτιδα γόνατος αντιμετωπίζεται με διάφορες τεχνικές, με κυριότερη την ολική αρθροπλαστική του γόνατος, ενώ η μετεγχειρητική φυσικοθεραπεία στοχεύει στην γρήγορη έγερση του ασθενούς, στην ανάκτηση του εύρους τροχιάς, στην ανακούφιση των μετεγχειρητικών συμπτωμάτων, στην ανεξαρτητοποίηση του ασθενούς από οποιοδήποτε βοήθημα βάδισης και στην επανεκπαίδευση της βάδισης και της ισορροπίας.

Σημείο Gower's στη Μυϊκή Δυστροφία Duchenne (DMD)

Ένα χαρακτηριστικό σημείο στη DMD είναι το σημείο Gower's (Gower's maneuver ή Gower's sign). Δείχνει τον τρόπο μετάβασης από το πάτωμα στην όρθια θέση. Λόγω αδυναμίας των εκτεινόντων της οσφύος και των μυών του κάτω άκρου, το παιδί στηρίζόμενο στα χέρια και στα πόδια του, σε τετραποδική θέση, με ευρεία βάση στήριξης, ωθεί αρχικά προς τα πάνω τους γλουτούς. Κατόπιν, στηρίζει τα χέρια του στα γόνατα και στους μηρούς για να σηκωθεί. Η ηλικία εμφάνισης του σημείου αυτού είναι περίπου τα πέντε έτη.

Εφαρμογή νάρθηκα Pavlik

Ένα ενδιαφέρον βιντεο, κομμένο σε 2 βιντεάκια, που δείχνει την εφαρμογή των τμημάτων του νάρθηκα Pavlik σε αγοράκι, τη θέση του ισχίου, γονάτου, ΠΔΚ, καθώς και οδηγίες πρίν, κατά και μετά την εφαρμογή, όπως "ποιά είναι η κατάλληλη ένδυση πριν την τοποθέτηση", "σημεία προσοχής κατά την ένδυση με περισσότερα ρούχα", "κατά το μπάνιο και την καθαριότητα", "το πλύσιμο του νάρθηκα", "τη μετακίνηση με αυτοκίνητο", πώς μπορεί να κοιμάται με το νάρθηκα", "αν συνδιάζεται με περιπατητές", "πώς αντιμετωπίζεται από τον κοινωνικό περίγυρο".

Διημερίδα: "Θέματα Νευρολογίας" για τη νόσο του Parkinson

Από τη Νευρολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών και υπό την αιγίδα της Ελληνικής Νευρολογικής Εταιρίας, διοργανώνεται διημερίδα για τη νόσο του Πάρκινσον, το Σάββατοκύριακο 6-7 Φεβρουαρίου 2010 στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών. Κατεβάστε το πρόγραμμα από τη διεύθυνση: http://www.cprconferences.gr/

Προθέσεις Απεξάρθρωσης Ισχίου και Ημιπυελεκτομής

Σε ασθενείς με ακρωτηριασμό ημιπυελεκτομής ή απεξάρθρωσης ισχίου, η πρόθεση πρέπει να εστιάζει στα παρακάτω σημεία: Δημιουργία άνετης και μεγάλης θήκης που θα υποκαταστήσει τρείς αρθρώσεις και συγχρόνως θα προσφέρει βαδιστική ισορροπία και ασφάλεια σε έναν ασθενή με εξαιρετικά ασύμμετρο βάρος και σοβαρά μειωμένη ισορροπία και ιδιοδεκτικότητα.

Σε ακρωτηριασμούς απεξάρθρωσης ισχίου, επιδιώκεται στήριξη της θήκης με έδραση στο ισχιακό κύρτωμα της ακρωτηριασμένης πλευράς και πιέσεις στις δύο πλευρές της πυέλου.

Στην περίπτωση ημιπυελεκτομής, επιδιώκεται στήριξη της θήκης με υπογωνία, έδραση της ακρωτηριασμένης πλευράς και πίεση στην αντίθετη πλευρά.

Και στις δύο περιπτώσεις, η διαμόρφωση της θήκης είναι καθοριστική για την αποφυγή προβλημάτων στο κολόβωμα και για τη βάδιση του ασθενούς με σωστή ισορροπία δυνάμεων.

Τα πρώτα βιονικά δάκτυλα

Η βρετανική εταιρία Touch Bionics παρουσίασε τα πρώτα βιονικά δάκτυλα για ανθρώπους που έχουν γεννηθεί με έλλειψη δακτύλων ή εχουν υποστεί ακρωτηριασμό εξαιτίας κάποιου ατυχήματος ή ασθένειας όπως η μηνιγγίτιδα και ο διαβήτης.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι στις ΗΠΑ συμβαίνουν κάθε χρόνο 50000 ακρωτηριασμοί και 41000 άνθρωποι έχουν χάσει ένα ή περισσότερα δάκτυλα ή όλο το άνω άκρο ή την άκρα χείρα (National Center for Health Statistics), η δημιουργία των βιονικών δακτύλων (Pro Digits) είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Τα τεχνητά δάκτυλα είναι ηλεκτροκίνητα και κινουνται αυτόνομα, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα σε αυτόν που έχουν τοποθετηθεί, να κάνει δραστηριότητες, όπως το να τα λυγίζει, να δείχνει, να πιάνει και να σηκώνει αντικείμενα, να δακτυλογραφεί σε υπολογιστή. Οι κινήσεις που μπορούν να κάνουν είναι λεπτές και αυτό το γεγονός τα καθιστά σπουδαίο επίτευγμα για την πραγματοποίηση χωρίς περιορισμούς των δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής και την ανάκτηση της λειτουργικότητας.

3η Ενδιάμεση Αξιολόγηση για ΦΘ κατά Ηλικίες

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Του Εργαστηρίου «Φυσικοθεραπεία κατά Ηλικίες»
(Τμήματα της Δευτέρας)

Τη Δευτέρα 18/01/2010 και ώρες 16:00-18:00 και 18:00-20:00 ανά γκρουπ αντίστοιχα, θα πραγματοποιηθεί η 3η προγραμματισμένη αξιολόγηση στις θεματικές ενότητες:
· Σκολίωση
· Εξαρθρήματα/ υπερξαρθρήματα γόνατος, χονδρομαλάκυνση επιγονατίδας και σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου
· Οσφυαλγία και εργονομία
Την ίδια ημέρα παρακαλούνται να προσέλθουν για αξιολόγηση οι σπουδαστές που είχαν βαθμολογηθεί με βαθμό ανεπάρκειας 4. Η ύλη αφορά όλες τις θεματικές ενότητες του εργαστηρίου.

Η υπεύθυνη του εργαστηρίου:
Ν. Προκόπη, PT, MSc

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ

Σήμερα είναι η έναρξη του blog, μιας ιδέας που δουλευόταν εδώ και καιρό και επιτέλους γίνεται πραγματικότητα! Το περιεχόμενό του αφορά τη Φυσικοθεραπεία, όσον αφορά τους διάφορους τομείς της, τις σύγχρονες και κοινωνικές προεκτάσεις της, νεότερες εξελίξεις, αποκατάσταση με ειδικές ασκήσεις, οδηγίες και εργονομία σε διάφορες παθήσεις, προβληματισμούς και συζητήσεις.

Καλή περιήγηση!